Амела Мемиш Апостоловска разнежува многу срца со емотивно писмо кое го напиша до својот син Леон, кој има аутизам.
Македонската авторка му се заблагодари на синчето што ја направи подобра личност и што ја научи на вредни лекции за животот.
Целосниот текст таа го објави на својот профил на Facebook. Прочитајте го:
До мојот аутистичен ангел Леон, и до сите мајки кои ќе се пронајдат во писмото!
Кога станав мајка имав толку јасна визија за тоа како ќе се одвива нашиот живот. Јас би била твој водич и ти би ги научил сите твои животни вештини од мене. Би те водела со пример и би те научила да кажеш молам и благодарам и да моделираш добро однесување.
Но, работите не одат секогаш баш како што планиравме сега, нели сине?
Не знаев дека ти ќе ме учиш мене.
Ме научи како да сакам.
Нема ништо што не би го направила за тебе. Би ја изнела секоја повреда што некогаш си ја почувствувал и би спречила каква било болка да влезе во твојот скапоцен живот, ако можам. Но, знам дека не можам. Затоа, наместо тоа, ќе бидам покрај тебе за да те утешам и да те кренам кога животот ќе те сруши.
Ме научи на трпение.
Порано бев многу лута кога требаше да чекам нешто. Но, ненадејните промени во твојот распоред, без претходна најава, можеа да бидат многу стресни за тебе. Научив дека можам да правам едноставни работи како што се визуелно потсетување, предупредување од пет минути или поставување тајмер за да ти помогнам да бидеш помалку вознемирен. Научив како овие неколку дополнителни минути од моја страна можат да ти помогнат да го подобриш денот, и навистина толку вреди!
Ме научи да слушам, навистина да слушам.
Јас сум таа личност која ги слуша само стиховите на мојата омилена песна во тактот од моето срце, но ти го слушаш секој сложен детал од секој инструмент кој тоа срце го произнесува. Ти ми покажа дека, во музиката, всушност е подобро да се биде различен. Мелодијата на срцето не мора секогаш да го следи ритамот. Всушност, ти секогаш велиш, и јас се согласувам, дека звучат многу поубаво кога малку се контрастираат еден со друг.
Ме научи да бидам храбра.
Порано бев угодник на луѓето. Никогаш не сакав да вознемирувам некого или да ги повредам нивните чувства и секогаш одев со текот на времето. Кога дојде во мојот свет ти, јас требаше да се борам за тебе. Претпоставувам дека тоа е инстинкт што ми е даден како мајка на едно аутистично дете, но кога некој ќе се обиде да ја затвори вратата на моето дете, да ја турне ногата внатре се чувствува како единствена опција за реакција. Ќе се борам за тебе до последен здив.
Ме научи дека не само што е во ред, туку и дека е добро да се биде различен.
Кога беше мал, толку длабоко посакував да бидеш како другите деца на игралиштето, бидејќи не сакав никогаш да се чувствуваш изоставено. Го знам тоа чувство и колку ме болело.
Затоа се обидов да те научам како да фрлаш и фаќаш топка, но тебе не те интересираше. Те пријавив за фудбал, но завршив само да те бркам во кругови околу патеката. Одевме на состаноци за играње, и додека другите деца играа заедно, ти трчаше од соба во соба за да ги погледнеш нивните светла, плочки, клими, каблите на таванот и ѕидовите.
Потоа еден ден почна да ја кажуваш песната што за прв пат ја научи ,,Сакам готвач да бидам". Како растеше се повеќе почна да играш со кујна и пластелин готвејќи ни секој ден различно јадење. Дознав дека ова навистина те интересира. Гледајќи те како играш, сфатив дека никогаш не требаше да бидеш како некој друг.
Жал ми е за сите времиња кога грешев. Имаше толку многу, многу пати.
Во моментите кога се обидов да го форсирам контактот со очи со нежно вртење на главата и велејќи „Погледни ја мама“. Во времето кога се трудев толку многу да ти помогнам да се усогласиш, да ти помогнам да бидеш како „останатите деца“ кога јас сакав да бидам како „останатите мајки“. Жал ми е.
Жал ми е што поминав толку многу време обидувајќи се да ти помогнам да се вклопиш. Сега знам дека никогаш не си бил наменет за таму. Ти си токму онаков како што треба да бидеш. Ти си совршен.
Те сакам што никогаш не ги осудуваш оние што те осудуваат. Те сакам засекогаш, без неуспех, да си ТИ. Те сакам што ми помогна да видам како го гледаш светот и што не се откажа од мене поради моето почетно неразбирање за аутизмот. Те сакам што ме сакаш на твојот совршено убав начин.
Те сакам од толку многу причини Леон, но онаа што ми е најважна, онаа која секогаш ќе ги надмине останатите, те сакам што ми дозволи да те сакам.
Ти благодарам што ме направи подобра личност и што си мојот најдобар учител.
